|
دلتنگم مولاي من
شبهاي دراز بي عبادت چه كنم؟ طبعم به گناه كرده عادت چه كنم ؟ گویند کریم است و گنه می بخشد… گیرم که ببخشد زخجالت چه کنم ؟
یک شنبه 27 / 11 / 1391برچسب:, :: 3:11 بعد از ظهر :: نويسنده : قلب سليم هواي جمكران تو دل مارا هوايي كرد دلم را گنبد فيروزه اي رنگي طلايي كرد
من إز شب هاي كوه خضر زيباتر نخواهم ديد
إز آنجاهم حرم هم جمكران را ميتوان بوسيد
اگرچه مردم دنيا سراسر دوستت دارند
وليكن اهل قم يك جور ديگر دوستت دارند
خدارا شكر بين شهر ما از تو نشان پيداست
كمي از پشت بام خانه ي ما جمكران پيداست
اگر هر جاي دنيايم دلم در يك خيابان است
هميشه نيمه ي شعبان دلم در چهار مردان است
خياباني كه دل سرمست يوسف ميشود در آن
وبأ اصرار هي شربت تعارف ميشود در آن
به پاي دل به شوق ديدن دلدار خواهم رفت
پياده از حرم با گريه تا گلزار خواهم رفت
حرم،گلزار احساس صفا تا مروه را دارد
وبالاي سرم يك كعبه ي زيبا خدا دارد
من بيچاره دنبال تو هستم چاره ي من چيست
تو هستي در ميان ما ولي توفيق ديدن نيست
وميدانم مرا كه دل به تو بستم تو ميبيني
اگرچه اهل پايين شهر قم هستم تو ميبيني
بيا و رحم كن آقا به حال گريه زاري ها
كه ديگر عاشقان را ميكشد چشم انتظاري ها نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ  بی صبرانه منتظرت میمانم میمانم نه اینجا که حالا ایستاده ام نه قدم به قدم نفس به نفس به تو نزدیک تر میشوم تو نزدیکی من دور و بعید ای آشنای غریب مگر آن هنگام که رفتی به غربتمان نگاه نکردی؟ به اینکه بی تو بغض ها میشکند و اشک کاسه کاسه میشود به وسعت کاسه سرمان و خون خوراک هر روزمان میشود ..... من اما میروم نه با این دو پا با چشمانم تا اینکه ببینمت با همین دلم تویی که به وسعت تاریخی عزیز دل...!!! آخرین مطالب پيوندها نويسندگان
|
||
 |
آمار
وب سایت: